Kapituła Rycerstwa Polskiego

Reguła Rycerska 

Stan rycerski zakonem wszystkiego rycerstwa jest, gdzie zakon ów jednaki jako i powołanie jego jedne źródła w wierze świętej mające.

W służbie stanu swojego rycerze braćmi są, a braterstwo owe, siłę i dumę rodzące, źródłem czci i honoru rycerskiego się stawa. Jakoż nie ma godniejszego stanu ludzkiego serca i ducha, któryby bardziej powołany był w płodności swojej: zacność rodzić, miłość ojczyzny krzepić i sumienność powołania swego sprawować. 

Bo też wiadomym jest, iż człowiek dumny, honorem się kierujący, szacunku dla siebie potrzebuje i by na ten szacunek zasłużyć w życiu swojem wedle zasad reguły świętej rycerskiej podąża. 

Przeto winien rycerz pamiętać kim jest i zważać na to co jego stan oznacza, pomnieć, że komu więcej poruczono od tego więcej wymagać będą. 

Pragnąc tedy by czystość ducha i godność, po wsze czasy, w stanie naszym rycerskim pozostawały, świętą regułę rycerską niniejszym spisujemy. 

Trzy są rycerza przymioty święte:

  • czystość w miłości i prawdzie
  • cześć rycerska moc uczynku rodząca
  • sprawność orężna, ku obronie słabych i przestrodze niesprawiedliwych 

 

O sposobach czynienia, by prawym rycerzem zostać: 

O żywocie:

  • człeka wszelakiego szanować,
  • miłość w sercu nosić,
  • prawdę sercem i usty wyznawać,
  • dobra i prawości przed złem i niesprawiedliwością bronić,
  • słowu danemu wiernym być,
  • zapalczywości nie mieć, gniewu nierozważnym uczynkiem nie wykonywać,
  • zważać na dumę rycerską by pychą nie została splamiona,
  • nigdy, jako żyw, pleców swoich wrogowi nie ukazywać; 

O służbie: 

  • ducha swego i ciało doskonalić, w wierności powołaniu swemu pozostawać,
  • ciało swe w sprawności trzymać, być zawsze do broni gotowym,
  • majątek swój pomnażać i w należytym porządku trzymać, by godnie w pole wystąpić, gdy zajdzie potrzeba,
  • w miłosierdziu swoim hojnym być, w złej przygodzie uczynkiem i majątkiem wspomagać; 

O porządku:

  • sprzeczek nie miłować,
  • ze skłóconymi pojednać się przed słońca zachodem,
  • rozkazaniu starszego we wszystkim być posłusznym,
  • oczu nie zamykać na grzechy występnych braci, lecz ku ich naprawie podążać,
  • nie być winu ponad miarę oddanym, umysł w trzeźwości trzymać,
  • do przyzwoitości się wdrażać, słów Złego w zwyczaju nie naśladować,
  • oręża pochopnie nie dobywać, w stanie gotowości utrzymywać.
  •